En opeens is daar het einde van 4 maanden verblijf in Gunjur, The Gambia. Opeens, want al weet je de datum, toch is het voor de meeste dingen 'opeens'. Zo heb ik me uitgesloofd om - met het poor internet dat we hebben - van allerlei apps te downloaden zodat Tapha en ik in contact kunnen blijven. Skype, Whatsapp, Talkray, Viber.. Niet geschoten altijd mis. Maar om nou te zeggen dat Tapha ervaring heeft met dit soort dingen, nee dus. En daarbij komt de taal en het Latijnse schrift. Tapha heeft Arabische school gehad en dus begint voor hem 'hallo'met een 'o'. Echt lachen. Dus razendsnel uitleggen hoe hij met de apps om moet gaan en hoe je met de symbooltjes een hoop duidelijk kan maken. Eeen autootje om te zeggen dat hij in de garage is, een kusje, een bloemetje, klappen in je handen.. het is een ware challenge.
En dan Malang, die opeens zijn moeder miste na een week en niet met ons terug wilde naar Gunjur toen we zijn moeder in Kartong dag gezegd hadden. "But if you stay you cannot come to airport!". Hij snikte en huilde en was slechts stil te krijgen toen we hem zeiden dat hij niet mee terug hoefde naar de hondjes en de Roundhut. Hij is er dolgelukkig geweest de hele week, maar je hebt maar eén moeder. En dus zaten Tapha en ik een beetje verdwaasd in de jeep toen we plots zonder Malang terugreden.
De Roundhut is 'gestript'.Alle overbodige dingen hebben we in kisten gestopt en opgeslagen.Tapha en de hondjes blijven er wonen als ik in Nederland ben. Niet voor lang. Eind mei ga ik terug voor een maand. Twee maanden zonder elkaar is lang genoeg. En wie weet.. misschien kan Tapha dan met me mee komen naar Nederland.
Ik hou het kort, want nog een en ander te doen. Dank voor jullie aandacht. Ik hoop dat ik jullie een beetje heb mee kunnen laten genieten van het wel en wee hier. Veel liefs van mij, Tien.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten