Ik heb mezelf nogal in de klem. Daardoor kan ik niet voor en niet
achteruit. Door na de botsing met grondeigenaar Omar te schreeuwen dat
ik geen 'butut' meer aan het huis of wat dan ook besteedt, kan ik met
goed fatsoen niet eens het plafond binnen afmaken. Laat staan het dak, de ramen en de deur van het
watchmanhuisje. En daarmee snijd ik me vervolgens giga in mijn eigen
vingers. Want zonder plafond word je gek van het stof en de viezigheid
en zonder watchmanhuisje geen bewaker die op de Roundhut gaat letten als
ik in Nederland ben. Behoorlijk shit dus. Geef ik mijn principes op dan
zullen ze me nooit meer serieus nemen. Dat heet hier: "just words of
the mouth".
Ik stel dat opgeven nog even uit tot ik het idee heb
gekregen dat ik wel serieus genomen ben. Over de grondaankoop ga ik het
nooit meer hebben, zoveel is zeker. Of Tapha het stuk grond wil cq kan kopen is zijn zaak.
Zolang ik leef kunnen ze me niets maken en dus ga ik tot die tijd maar
van mijn huis genieten.
Door teveel problemen en gezever is genieten echter een
moeilijk woord geworden. Een dagje uit helpt beslist, maar voor je het
weet zit je weer tegen het huisje zonder dak aan te kijken en begint het
gepieker overnieuw.
Daarom een paar gezellige fotoos van ons dagje naar Casamance- Senegal gisteren. Want ellende is er al genoeg ;-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten