43 Kip

De kip scharrelt rond in de huiskamer van Jarra. Ze springt op de enorme - op afbetaling aangeschafte - Afrikaanse crapeauds. Schudt met haar achterste  en wroet met haar pootjes in de zachte bruine stof. Tin zit aan tafel en probeert te onderhandelen met Mister Boelebak, een oudere Gambiaan met meerdere vrouwen, een dikke auto, heel veel kinderen en een flinke buik. Hij is een van de betere klanten, en  helaas ook een van de meest irritante. Hij is te laat om de eerste keus te hebben en dat zint hem niet. Waarom Tin niet verteld heeft dat ze ging verkopen. Tegen dovemansoren zegt Tin dat  ze dat wel gedaan heeft maar dat hij zelf niet gekomen is. Ondertussen ligt er op de salontafel wat onduidelijk gereedschap uitgestald. Of Tin de winkel niet open kan doen want hij heeft kinderkleren  nodig. Helaas,  de sleutel is er pas na de lunch.
Met grote veelzeggende ogen kijkt Tin mij aan. "Ik wil een ei" zegt ze plots, wijzend op de nog steeds rond scharrelende kip. Het is duidelijk een poging om van het gezeur af te zijn. "That is possible" valt Omar in , die zich tot dan toe afzijdig heeft gehouden. Gedrieen volgen we de kip die van de ene op de ander stoel springt. Ze kan letterlijk haar ei niet kwijt. Mister Boelebak bevalt het allemaal niets. Hij wil tot zaken komen. Het gereedschap is inmiddels door hem uitgezocht en Tin noemt haar prijs. Uiteraard is hij daar niet tevreden mee. Behalve afdingen worden er nu ook dingen bijgelegd om de koop voordeliger te maken. Tin blijft zich echter vooral voor de kip interesseren. Wat de kip kan, kan Mister Boelebak ook. Hij wringt zich uit het veel te lage en voor hem te kleine stoeltje en begint door de kamer te scharrelen. Hij opent doosjes, schuift laadjes open en tilt plastics van dozen op, er zeker van  dat er handel voor hem verborgen wordt gehouden. Als Tin hem zegt dat hij in haar privedingen neust, kan hij zich daar niet boos om maken. "I may come here, so I can do this". De kip en de man scharrelen ongeduldig rond.
 "Put the chicken in a box and she will lay down an egg for you" oppert Omar. Als de kip even stilhoudt in een hoekje van de stoel, grijpt hij het wild op fladderende beest en stopt het in een bananendoos. Nog even horen weg geschuiel en gekrab, maar dan wordt het rustig. Mister Boelebak neemt zuchtend weer plaats aan de onderhandelingstafel. Voor het gereedschap heeft hij een plastic kratje gevonden. Nog steeds ontevreden over Tins prijs rukt hij een zeiljack uit een hoek tevoorschijn. Dan moet dat er maar bij.  En daarmee lijkt de zaak  rond. Lijkt, want hij moet eerst nog naar huis om geld te halen. "Cash and Carry" zegt Tin onverstoorbaar.  Ontevreden haalt hij zijn schouders op en sjokt weg van de compound.
Uren later, de winkel is inmiddels open geweest, zijn we weer terug in Jarra's huiskamer. Nieuwsgierig tillen we de deksel van de doos waar de kip in zit. Op het zachte oranje meisjesjurkje dat erin ligt, heeft ze voor Tin een ei gelegd. De kip fladdert razendsnel de kamer uit. "Morgen weer een ei?" vraagt Tin ongelovig aan Omar. "Yes, just place the box. She knows now."
In de deuropening neemt de gestalte van Mister Boelebak al het licht van buiten  weg.  Hij heeft het geld en "of de winkel open kan." Helaas, alles is net op slot nadat de winkel uren open is geweest. De  man kan zijn ogen en oren niet geloven. Voor hem doet ze toch zeker wel de winkel open?! Ik steun Tin en zeg dat we helaas weg moeten. Een belangrijke afspraak.

Tien minuten later zitten we op gammele stoeltjes aan een flesje JulBrew bier bij African Lodge. Afgezien van een met koptelefoon op, rond dansende Senegalees zijn we de enige klanten. Uit ballorigheid heb ik sigaretten gekocht. Ik wilde twee losse maar de shop deed alleen in pakjes. Ook een doosje lucifers dan maar. Krijg ik er meteen tien. En zo zitten we allebei te giechelen met een sigaret die helemaal niet smaakt - we zijn geen rokers - en een koud biertje. Een sigaret hoef je niet te roken en dus houden we hem alleen tussen onze vingers. De barman kijkt niet begrijpend. Twee witte vrouwen die een sigaret niet oproken. Wijzelf vinden niks gek meer. Alles is hier mogelijk . Ook roken zonder te roken. En die sigaretten komen zonder ons ook wel op. Misschien iets voor Mister Boelebak?