Het is donker. de maan is halvol en hangt op haar zij. De schaars verlichte asfaltweg lijkt de bush in tweeën te snijden. Opeens springen er drie mannen voor de bushtaxi. Iedereen eruit! Als het uitstappen niet snel genoeg gaat, maken ze korte metten. Met een hakmes killen ze de laatst overgebleven passagier en verdwijnen in het donkere struikgewas.
Alles lijkt rustig nu. We moeten de gedode jongen uit het busje halen. En bewijzen verzamelen. Ik pak een karton om dat over het bankje te leggen waarop de jongen gedood is. Maar dan verschijnen de rebellen opnieuw. Ze zien een man in lange kaftan over de donkere weg lopen: Tapha. Ik maak dat ik wegkom, druk me tegen een muurtje. Ik moet vooral niet laten zien dat ik een vrouw ben. Dan zullen ze zeker Tapha doden en mij verkrachten. Ik houd het karton stijf achter mijn rug. Met ingehouden adem zie ik hoe ze uiteindelijk toch rechtsomkeert maken. Tapha is een dun silhouet op de lange rechte weg. De vermoorde jongen herken ik als Rudi, hij zat bij mij op de Mulo.
In de Roundhut is het stil. "This is Africa" denk ik, "als het fout gaat , gaat het goed fout." Een spin van wel 8 cm zit doodstil naast mijn bed op de tegelvloer. Durf ik het? Zonder te aarzelen mep ik hem met een slipper. Die laat ik erop liggen, want toch wel als de dood voor wat ik te zien krijg als ik hem optil. Met de WakaWaka op zijn kleinst sluip ik naar de wc. Nog steeds bang durf ik geen geluid te maken en spoel zelfs mijn plas niet door. Niet laten zien dat er iemand in de Roundhut aanwezig is!
Terug in bed maan ik mezelf tot rust. Dan herinner ik me het boek van Ryzcard Kapuscinsky dat ik voor mijn vertrek gelezen heb. Over de afschuwelijk wrede oorlog in Angola. Het kan niet missen dat het de aanleiding tot deze nachtmerrie is. Kalm nu! Dit is geen land in oorlog.
Ik start de laptop op om het van me af te schrijven. Halverwege scheidt die ermee uit, leeg. De rest van de droom schrijf ik stilletjes op papier. De laptop moet maar in de kist voor de zekerheid. Je weet het nooit met 'rebellen'. En wat betreft Tapha: die hoop ik nooit in zo'n lijzige kaftan aan te treffen.
Wat een nare droom Tien! Heb je het nieuws gehoord van gisteren: 12 doden en vele gewonden na een aanslag van terroristische moslims op de redactie van het blad "Charlie Hebdo" te Parijs. Als "vergelding" voor het feit dat dit blad harde grappen over de Profeet en de Islam publiceert.... Echt afschuwelijk...
BeantwoordenVerwijderenGehoord Marjet, vreselijk...dat ik precies op deze dag deze nachtmerrie heb... hopelijk niet voorspellend
Verwijderen