Het is maar goed dat ik geen tijd heb om te schrijven, want de meeste verhalen zou ik dan moeten corrigeren omdat de feiten achterhaald zijn. Zo had ik een verhaal over Oumi die onmisbaar zou zijn met haar kokerij voor mij en mijn werkers. Helaas. Toen ik gisteren met een grote zucht het dagelijkse ritueel van schalen terugbrengen en geld meegeven herhaalde, kwam ik op het idee eens op te tellen wat ik de laatste 2 maanden aan haar betaald heb. Dat was shocking naar Gambiaanse begrippen: meer dan een jaarsalaris. En dat terwijl ik toch echt op de hoogte ben van de levensstandaard hier. Het geld stroomt weg en het is bijna niet meer te behappen. Het betalen van de werkers, hen de hele dag voorzien van eten en drinken (niet gangbaar hier maar een Europees gevoel van mij dat dat moet), een tweede huisje bouwen voor onze "caretaker" Salieu, het is teveel voor iemand met een AOW-tje. Want zo is het wel sinds ik jarig geweest ben, een ouwe tut in Afrika.
Ontsteld toonde ik het lijstje cijfers en trok een vragend gezicht. Wat Tapha er wel niet van dacht. Ook die was geschokt en realiseerde zich niet dat het zoveel geld was geweest. "Maar jij brengt het iedere dag, waarom zei je me niets?" Schouder ophalen en een schuldig gezicht. Salieu brengt uitkomst. "He cannot, then they will spoil his name and they call him a hypocryt!" Maar, zeg ik, hij kan het toch tegen mij zeggen dat het veel te veel geld is iedere dag? Nee dat kan ook niet want ze zullen het horen en dan wordt Oumi "hot" en dat moet je vermijden. Je moet het maar snappen. Dat doe ik dus en maak korte metten door haar op te bellen. Ik vertel haar dat we stoppen met de kokerij, Uiteraard ben ik haar een verklaring schuldig waarom. Oh gewoon, niets bijzonders, ik heb geld voor cement nodig en voor de werkers.. Thats all. No problem. Really no problem. Je liegt hier de hele boel bij mekaar om mensen te vriend te houden. Vooral geen problemen met ze hebben. Nee, no problem, echt niet. Jankend in bed voel ik me vooral teleurgesteld. Ze is "family" en dus te vertrouwen, maar ondertussen heeft ze van het geld de hele familie onderhouden en een flinke zak opzij gezet. Shit. Geen Gambiaan is te vertrouwen. Een klote idee waar ik maar niet aan wil. Tot het geld op is dus. Nu dus, terwijl ik nog maar op de helft van de tijd hier te gaan ben.
Vanaf vandaag ga ik zelf koken. Wat heet, de jongens stellen het buurmeisje voor, die heeft toch niets te doen . We zullen wel zien. Vandaag regelen ze het zelf maar. Ik ben er even niet want ga wat mensen voor lunch naar David op het strand brengen. En zelf ook even iets anders eten dan elke dag "fishballs"van de goedkoopste gratenvis die je hier kunt krijgen. Weg ermee! Er komt geen fishball meer in huis en ook de schalen van Oumi niet. Ik heb gezegd. Zijn er nog mensen die me willen sponsoren? Sluit maar aan in de rij ;-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten