23 Kei snel

Het is donker buiten zes uur in de ochtend is zelfs voor de haan te vroeg. Ook voor mij, maar het is de enige tijd waarop internet enigszins werkt. Drie dagen geleden zat ik een heel verhaal in te tikken. Pats! Stroom tekort en laptop dood. Daarna eindeloos gehannes van verkeerd snoer bij me om op te laden, etc etc. Je krijgt het niet cadeau hier.
Inmiddels is de stand van zaken weer flink veranderd. De rust is weer gekeerd. Tijdens ons dagje Senegal zouden de jongens oppassen. En de bananen bewateren. En voor de hond zorgen. En. En. En. Ik ontbijt voor ze klaar gezet met een thermoskan hete koffie en een pan pap. Komen we 's avonds om 10 uur thuis is de boel totaal verlaten en het ontbijt onaangeroerd. Linke soep  als je huis nog niet voldoende op slot kan. Openlijke woede van mijn kant en doodse stilte van Tapha's kant, wat overigens niet betekent dat hij minder kwaad zou zijn. Maar hij kan er niets van zeggen .. Huh?! De jongens vallen toch zoals dat heet 'onder hem'?! Inderdaad, maar commentaar op ze hebben kun je wel vergeten wat dan krijg je de moeder tegen je. Mijn oprechte verontwaardiging was bijna niet meer te stuiten. Weg met de jongens! Geen tijd te verliezen. We moeten een betrouwbaar persoon hebben. Zeker met het oog op een paar maanden in Nederland.
Ik zei het al eerder: het kan snel gaan. Zo woon je met zn vieren en zo zit je samen stilletjes aan de koffie. Een bijzondere ervaring.

Nu ze twee dagen weg zijn blijkt hoeveel rustiger het is. Geen stress om ze steeds maar te moeten controleren  (ze luisteren nooit en schijnen geen 'memory' te hebben) en opeens weer de controle in eigen hand. Het is een beetje een omweg om eerst go-met-de-flow te gaan en dan weer het heft in eigen handen te nemen , maar het is een heerlijk relaxed resultaat. Gewoon met de metselaar Marena en Salieu op de compound aan het werk. Tapha is naar de garage om te lassen  en ik kom weer aan de tuin toe. Egaliseer stukje bij beetje tussen de bananenplanten en graaf hier en daar eens wat roots uit. Hang een waslijntje op en haal water voor de werkers en KOOK! Lunch was dikke omelet en 's avonds rijst met vis. Verse tonijn aangeleverd door Pap. Wat een rust en wat een heerlijkheid om aan mijn eigen dingen toe te komen.

Ondertussen verhuizen we Sally en haar baby's naar een geïmproviseerd hokje. Een kleintje ligt op apegapen en heeft het 's middags opgegeven. Nog vier over. Ze is trouwens een geweldig waakhondje. Toen ik gisteravond - in het donker - even alleen was omdat Tapha en Salieu de rieten banken/bedden op gingen halen, wist ze van gekkigheid niet hoe ze de boel bij mekaar moest blaffen. Wie er ook maar passeerde kreeg er van langs en ze werd pas weer rustig toen de jeep weer de compound op reed.

Dit is weer een kort stukje want ik zie de batterij alweer flink zakken. Alle updates hebben zoveel stroom genomen dat ik aan mijn éigen dingen niet toekom. Inmiddels kraait de haan en zie ik wat licht achter het raam. De dag mag beginnen. Water halen bij de put en de bananen bewateren. Koffie maken en pap, gewoon voor ons tweeën. Mmh! Marena en Salieu komen vandaag de blokken afmaken. Dan kan volgende week begonnen worden met het huisje. Nu niet meer voor de jongens maar voor een watchman. Marena heeft zich al aangediend om 's nachts te komen slapen daar. "You?"vraag ik verbaasd, denkend aan het gezin dat hij heeft. Ja, inderdaad. Dat betekent een vast inkomen en daar heeft hij graag de nachten voor over. Hij is een zeer integer en betrouwbaar persoon. Het zal me niet verbazen als hij onze watchman gaat worden."You can make your own house then"grap ik. Hij steekt er nog eens een peukje bij op en kijkt om zich heen. Tevreden. Hij ziet het duidelijk wel zitten. We zullen het meemaken. Never a dull moment hier.