Zaterdag 13 december
Uitgeblust lig ik op bed. Na te hebben gebadderd op het achterplaatsje van Tapha's huis (kamer). Als altijd onder de papaya, wankelend op een plankje dat over een schuinliggende oude golfplaat ligt. Het badwater verdwijnt ingenieus via de golfplaat onder de afrastering door naar het landje achter het huis. Ik houd mezelf in evenwicht door me met een arm vast te houden aan een afgebroken tak en kletter met een plastic kop water over mijn lijf.
Halfslaperig hang ik op het matras op de grond. Niet van zins er nog voor wat-dan-ook uit te gaan.Het is donker. De vogeltjes kwetteren en piepen, tikken met hun snavels. Allemaal geluiden door elkaar en altijd is het antwoord van Tapha "Birds.."als ik hem vraag wat ik nu toch weer voor beest hoor. De dag is om voor mij. Tot ik getrommel bij de buren hoor.
"Father House" de compound die aan die van Tapha grenst, is van de Karolinka's , een Christelijke stam. Alle Christelijke feestdagen worden er onder het drinken van veel alcoholische drank gevierd. Ook worden er Zondagsdiensten gehouden. Op de veranda leunt de preekstoel schuin tegen de muur en is even niet meer dan opslag. Aan het getrommel is inmiddels niet meer te ontkomen, ik wil er heen. "I Go!"zeg ik tegen verbaasde Tapha en kleed me aan. Bij maanlicht lopen we over het zandpad naar de compound om de hoek. De drums worden harder en sneller. Er gaan daar mensen flink uit hun dak, denk ik.
We lopen de compound op van Father House. Onder de mangoboom - in het licht van een spaarlamp op de veranda - zit een groepje jongemannen. Ze zijn zojuist gestopt met spelen en doen zich tegoed aan visjes die in een plasje olie op een bord drijven. Bij het zien van de 'toubab' laten de meesten het eten voor wat het is en pakken de sabardrums en djembe's weer op. Het knalt door de lucht. De djembe antwoordt de sabardrum en omgekeerd. Een jongen met veel blingBling en enorme pet probeert op te staan en met de djembé tussen zijn knieen een showtje te doen. Hij buitelt er bijna overheen en kan ternauwernood de fles brandy in het zand ontwijken. Het is een wonder dat hij de kleine glaasjes op het krukje kan bereiken en drnkt er een in een teug leeg.
De vis is inmiddels op. Het bord met resterende olie wordt nog even aan de mond gezet, druipende kinnen worden met de mouw afgeveegd en het feest lijkt nu echt te beginnen. Ze trommelen er op los en het is onmogelijk om erbij stil te blijven staan. Onder een afdakje zit 'Solomon', een twintiger met weinig vlees op de botten. Hij hangt dronken voorover in zijn ooit witte hemdje, het hoofd op de knieën. Een fles bier en een plastic waterflesje met helder vocht (vast geen water..) staat tussen zijn voeten. "We are Karolinka's" legt hij met dubbel tong uit. "The best Tribe. We are musical. Even when we walk, we make music. Drinking is our culture. We have to drink to enjoy music".
Onthouden dus, Karolinka's ;-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten