Ook al staat de zon inmiddels hoog aan de hemel, de koffie en thee met brood zijn nooit te laat om geconsumeerd te worden. Ik zit aan tafel voor het raam met uitzicht op de put. Omar, op wiens compound de Roundhut gebouwd is, overlegt met Marena, mijn Portugees sprekende metselaar, hoe ze Omars watertank zullen plaatsen. Onderwijl maak ik hun thee met melk en stuur Saynee naar de shop voor brood met boter. Wijzelf, Tapha en zijn twee hulpjes die nu bij ons in huis wonen bij gebrek aan een 'watchman', hebben op normale tijd ons ontbijt gehad. Havermoutpap. Alleen Saynee lust dat niet en krijgt Brinta, de bofkont. En koffie natuurlijk.
Samen met Omar bespreek ik hoe het verder moet met de jongens. Ze wonen nu in de logeerkamer, maar je kunt er vergif op innemen dat er problemen komen. Botsing van culturen. Vanochtend heb ik met de jongens besproken dat we met elkaar rekening moeten houden en dat er hier in huis soms andere regels gelden dan 'buiten'.
Zo was ik vannacht in shock toen ik Saynee midden in de badkamer zag staan, piesend op de schone tegelvloer. Slaapdronken riep ik hem toe "rinse it with water!" en dook verontwaardigd mijn bed weer in. Bij het wakker worden bedacht ik me dat hij waarschijnlijk gewoon niet wist waar hij kon piesen nu ik de jongens verboden had onze toiletpot te gebruiken. Ik vroeg Tapha of het teveel gevraagd is om 's nachts van het 'local toilet' buiten gebruik te maken. Tapha lachte wat maar een antwoord bleef uit.
En zo vroeg ik onder de koffie Omar en Marena om advies. Hun antwoord was eensluidend: voor de jongens moeten we een klein huisje bouwen zodat wij onze privacy terug krijgen en zij op lokale wijze kunnen wonen. Bovendien gaat het geheid een drama worden als ik naar Nederland ga met Tapha, waarschuwde Omar me. Ze zullen de Roundhut naar eer en geweten volgens lokale regels gaan gebruiken. Dat betekent een uitgewoond huis als we terugkomen.
Voor de duidelijkheid: Saynee en Buba 'vallen onder' Tapha zoals dat heet. Ik ben met Tapha getrouwd en dus zijn zijn hulpjes in de werkplaats ook mijn kids. Bovendien zijn ze om beurten hier 'watchman'. We zullen volgens lokale normen dus een huisje voor ze moeten bouwen.
Aangezien het geld allang op is moeten we een oplossing zoeken. Marena bood aan voorlopig geen salaris te hoeven omdat het zo fijn is om hier te werken. Ik mag dat betalen als ik in het najaar terugkom. Blijft over het materiaal. Cement..cement..cement. Kijkend naar de veranda lijkt me dat die nu geen prioriteit meer heeft. Laten we maar zo snel mogelijk dat huisje gaan bouwen.
Over hellend vlak gesproken. Van stoppen is geen sprake wil ik de Roundhut veilig weten tijdens onze afwezigheid. Bouwen dus! De bank is hopelijk geduldig :-(
' I pray for that' zoals dat heet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten