12 Christmas Carols

Het is donker in het katholieke kerkje bij ons om de hoek. Voorin hebben de koorleden kaarsen op de bidbankjes geplakt. Het kaarslicht beschijnt behalve de liedteksten ook hun gezichten. Een schilderijtje. Zelf heb ik nogal eens in een koor gezongen en het is dan ook leuk om het verschil te zien. Staan wij rechtop en bewegen we slechts onze monden, de jongelui hier hangen, zitten en leunen wat op de bankjes. Altijd is hun lijf in beweging tijdens het zingen. De een gaapt eens en wrijft zich uitgebreid over het haar, een ander heeft jeuk aan zijn voeten. En ondertussen gaat het gezang gewoon door. De flink uit de kluiten gewassen jongeman met zware basstem beweegt zijn handen mee op de muziek. Soepele lange vingers maken golfbewegingen, zijn hand duikt en stijgt. Het lijkt nog het meest of hij een krokodil nadoet. Het meisje voorin leunt dan eens voorover, dan weer uitgebreid achterover om de jongens achter haar te zien. Maar altijd gaat het zingen door. Uit het donker stapt de dirigent op me af. Hij stelt zich letterlijk voor me op. Hij lijkt me iets belangrijks te willen vertellen. "Eh.. Mama Africa.. As we appreciate it very much that you are here to visit us, we want to visit your house to sing Christmas Carols.." Begrijp ik dit goed? het hele koor gaat naar de Roundhut? Ik vertel hem dat ik niet precies begrijp welk huis hij bedoelt. "I have two houses. Here I live and I am building a house passed the highway." Dat is ze vast te ver, hoewel ik dat eerlijk gezegd het mooiste zou vinden. Een heel koor bij de Roundhut. "No, I mean here, you live here?!" en hij wijst op de compound van Tapha naast het kerkje. Ook prima natuurlijk. De repetitie is ten einde. Er wordt nog even gebeden en de groep loopt via het keurige groen omzoomde kerkpaadje naar de stoffige zanderige 'straat'. Buurmeisje Tine, naamgenoot en daardoor een natuurlijke klik - nodigt me uit om naar de mis te komen de volgende dag. Om tien uur "you come, koddi?!" ja ik denk het wel. Moet Tapha maar voor koffie gaan zorgen in de Roundhut. Thuisgekomen schiet me opeens te binnen dat er waarschijnlijk toestemming gevraagd moet worden aan de familieoudsten voor de koorzang op de compound. Toevallig komt Dembo net zijn telefoon opladen. Als een echte Amsterdamse denkik het even snel te regelen en deel hem mee dat een Christelijk koor dinsdagavond de Kerstboodschap komt bezingen op zijn compound. Hij recht zijn rug en stottert: "As you know we are muslims. Me for myself, I can tolerate that, but I have to ask my elder brothers". Hemellief, hoe kan ik dat nou vergeten. Je kan niet zomaar vanalles regelen op een compound die niet de jouwe is. Nou ja, hopen maar dat ik 'toestemming' krijg ;-) En nu naar de Mis.