Bijna Kerstmis. Elke dag moet ik me bedenken hoeveel dagen nog tot Kerst. Niet om het te vieren, maar meer om op tijd de kleertjes en schoenen uit te sorteren voor mijn familie hier. En niet te vergeten de Kruidvat kerstlampjes op batterij. Boven elke deur had ik een vrolijk "MerryChristmas" in kleurige lampjes gepland. Ongetwijfeld voelen ze zich 'verwaarloosd' nu ik vooral bezig ben in de Roundhut en geen tijd heb om ze te bezoeken.
Met Kerst wil ik de Roundhut bewoonbaar hebben er gaan slapen. Helaas kan ik nog steeds niet op twee plaatsen tegelijk zijn. Daardoor heb ik mijn (adoptief) kleinzoon Malang en zijn moeder - 'my sista' - Matou sinds de marriage niet meer gezien. De Preschool is inmiddels al gesloten voor de Kerstvakantie en Matou - juf op onze kleuterschool - is oa met Malang naar haar eigen gezin in Kartong vertrokken. Jammer. Want de kans dat Malang gezellig op zijn fietsje naar de Roundhut komt zal zich nu niet eerder voor doen dan in het Nieuwe Jaar.
Gisteren tijd vrij gemaakt om een visum bij de Senegalese ambassade te regelen. En daaraan vastgeknoopt een bezoekje samen met een vriendin aan Kubune, waar een Nederlandse vriend woont. Hij mag dan ellendig ver weg diep in de bush een lodge hebben, het is er wel prachtig. Van links naar rechts vallend in Marijkes jeep vanwege de de ruwe rode zandweg, passeren we indrukwekkende palmenbossen en ruw omgekapte bigtrees. Bomen van honderden jaren oud met een doorsnee van soms wel anderhalve meter worden gereduceerd tot een stronk laag bij de grond. Firewood, ik vrees dat dat de enige reden is om te kappen. Het koken op houtvuur kost zoveel hout dat hele bossen eraan dreigen te gaan. De overheid waarschuwt de mensen wel, maar komt ook niet met een alternatief. Voor gas hebben de mensen geen geld en van water is geen vuur te maken. Heel even zie ik een waslijntje met wasgoed tussen de verticale palmboomstammen en de laaggroeiende, breed uitwaaierende 'sibou karangs'. Het hutje dat er ongetwijfeld staat is niet te zien tussen het wilde groen.
's Avonds , als ik terugkom van mijn uitje met Marijke - is de zon nog net niet onder en zie ik dat de veranda een andere plek gekregen heeft. Omar had me aan de telefoon iets geprobeerd uit te leggen daarover maar de verbinding was zo slecht dat ik dacht "ik zie het allemaal wel". En inderdaad, ik zie het. Omar vond dat de "shape of the house"verloren ging door het ontwerp van de jongens gisteren. En dus werd er een nieuwe omtrek op de grond getekend en werd de veranda verplaats naar middenvoor. Lood om oud ijzer wat mij betreft want elke aanbouw zal afbreuk doen aan het ronde silhouet van het het huis. Het maakt me niet zoveel uit, ik heb wel andere dingen om me druk over te maken. Hoe ik bijvoorbeeld voor Kerst al die verzamelde spullen voor de kinderen in een dag tot Kerstpakketjes omgetoverd krijg. Alles zit nog in bananendozen - wel goed genoteerd in een documentje op mijn telefoon ( hoe modern!). Het moeilijkst vind ik te bedenken wie welke maat heeft, vooral met schoenen is dat een probleem. Makkelijkst zou zijn ze te laten passen en dan kiezen, maar dat is door de 'hebberigheid' vrijwel onmogelijk.
Vandaag komt de tegelzetter de huiskamer en keuken afmaken hoop ik. Dan kan eindelijk begonnen worden met cement opruimen, dweilen en de dozen uitpakken. Nog twee dagen te gaan tot Kerstavond. Vanavond komt het kerkkoor zingen om ons in de Kerstsfeer te brengen. "But no drums Tineke!" waarschuwt Omar mij. Wat is dat nou weer?! zucht ik. 's Avonds bij Tapha huis vraag ik aan de jongens, wat er mis kan zijn met djembe's op Omars compound. Ze halen hun schouders op. "It is a believe maybe.." En daar doe ik het dan maar mee. Echt iets begrijpen kom je hier toch niet aan toe.
Hallelujah! Hallelujah! Ha-Ha-Halelujaaah!
Mocht ik er niet meer aan toe komen: Prettig Kerstdagen allemaal! Gezellig met jullie familie, vrienden en familie. Of in je eentje. In dat geval: maak er wat van! Heel veel liefs van mij uit een ver land, Tien
Geen opmerkingen:
Een reactie posten